Przepychanie oscylacyjne – zasada działania
— 3 marca 2020Przepychanie oscylacyjne wymyka się opisaniu i sklasyfikowaniu w dwóch słowach. Początkowo rozpoznając tę technikę wykonywania otworów kształtowych zakwalifikowałem ją jako obróbkę plastyczną – jako kucie matrycowe. Jednak od samego początku nie akceptowałem w pełni takiej klasyfikacji. Ostatecznie przepychanie oscylacyjne jest techniką wytwarzania w ramach obróbki skrawania. Samo określenie przepychanie oscylacyjne wzbudza wątpliwości nomenklaturowe. Prób weryfikacji w podręcznikach nie przyniosła efektu.
Technika przepychania oscylacyjnego może być łatwo pomylona z przepychaniem w ujęciu klasycznym lub dłutowaniem. Jednak przepychanie oscylacyjne stanowi metodę obróbki, która pozwala na wykonanie wycięć wielokątnych o regularnym przekroju (kwadrat, sześciokąt, zębatych, rowkowanych) w otworach ślepych lub przelotowych. Poprzez zastosowanie odpowiedniego adaptera możliwa jest obróbka profili zewnętrznych o regularnym przekroju (np. zatyczki do otworów wielokątnych).
Maksymalna głębokość obróbki w zależności od obrabianego kształtu, wymiarów waha się od 7 do 65 mm. Minimalna głębokość wynosi 1 mm. Przepychanie oscylacyjne posiada niedogodność w ujęciu technologicznym. Jest to obróbka skrawaniem i w trakcie obróbki powstają wióry, które muszę być wyprowadzane ze strefy skrawania. Specyfika tej obróbki powoduje, że jest to zadania utrudnione. Właściwym rozwiązaniem jest wykonanie otworu wstępnego dla utworzenia drogi odprowadzania wiórów. Gdzie obróbka ma być wykonana na przelot należy wykonać otwór przelotowy. W przypadku otworów ślepych konieczne jest przewidzenie pogłębienia na wióry. Podobnie jak to ma miejsce w gwintowaniu otworów nieprzelotowych, gdzie konieczne jest zabezpieczenie pogłębionego otworu ze względu na odprowadzanie wiórów i odcinka wyjścia narzędzia.
Omawiana tu technika wytwarzania zapewnia wydajność obróbkową na poziomie od 150 do 300 przedmiotów/godzinę. Dokładność obróbki waha się w zakresie +/- 0,05 mm. Metodą tą można obrabiać stale o twardości do 30 HRC.
Obróbka realizowana jest na większości obrabiarek z obrotowym napędem głównym (tokarka, frezarka, wiertarka, CNC). Narzędzie, określane, mianem przepychacza montowane jest w specjalnej głowicy zapewniającej położenie narzędzia pod kątem względem osi głównej głowicy (rys.1). W trakcie obróbki głowica wykonuje dwa ruchy robocze:
- obrotowy wokół osi,
- posuwowy wgłąb materiału przedmiotu obrabianego.
Dla wyjaśnienia zagadnienia ruch roboczy narzędzie można opisać jako zbliżony po części do ruchu precesyjnego, w którym przedmiot wykonuje ruch obrotowy wokół własnej osi, która z kolei wykonuje ruch obrotowy wokół osi kolejnej. W przypadku przepychania oscylacyjnego narzędzie wykonuje ruch, w którym oś narzędzia jest pochylona względem głównej osi głowicy i napędu głównego obrabiarki, lecz narzędzie nie kręci się wokół własnej osi (ilustracje 2 i 3).
Na rys.2 i 3 widać, iż wymiary zewnętrzne wybrania kształtowego nie są tożsame z wymiarami narzędzia. Na ilustracji 4 pokazano przykład realizacji otworów kształtowych.
Powierzchnia czołowa przepychaczy (w rzucie w osi narzędzia) jest wklęsła. Na ilustracji 5 przedstawiono różne możliwe narzędzia stosowane w ramach przepychania oscylacyjnego. Możliwe jest uzyskanie zróżnicowanych kształtów włącznie z wielowypustami.
Zapoznanie się z tę metodą nie byłoby możliwe gdyby nie informacje od firmy S.T.M Systemy i Technologie Mechaniczne Sp. z o.o., która udostępniła do wykorzystania część rysunków i zdjęcie.
Leave a reply
You must be logged in to post a comment.